۷۰_گله نکن از من

گله نکن از من بی سبب نبود این جدایی بی سبب نبود دل بریدن و رفتن گله نکن از من منو خسته و تیره و بد کرد شبو روز بپای تو نشستم بی سبب نبود اخر از تو گذشتن گله نکن از من دست من پر از ستاره و گل بود دست تو منو به بادو بارون داد من فقط اینو گفتم بیصدا به قاصدک باد شب حسرتو اندوه وقتی میرسید به گریه کردن یاد اینه اینه شکستن من باش گله نکن از من لاله لاله خونو غزل شد دل من برای باتو موندن خود تو خودت رفتن منو خواستی گله نکن از من بتلافی هزار شب دردو بتلافی هزار نبود ,بتلافی هزار منبع